Γευστικές προτάσεις εμπνευσμένες από έργα τέχνης και πολιτισμού παρουσιάζει από σήμερα το Thessaloniki Food Festival μέσα από την πρωτότυπη δράση Yummy Museum, συνδέοντας την πολιτιστική κληρονομιά της Θεσσαλονίκης με τη γευστική της παράδοση.
Βασικοί συνεργάτες στην επιχείρηση “Νόστιμο – λαχταριστό Μουσείο” είναι η κίνηση των 5 Μουσείων της πόλης και των αντίστοιχων εστιατορίων τους, με ερέθισμα την ιδέα πως κάθε έκθεμα, κάθε χρονικής περιόδου και εικαστικής τάσης έχει και μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα για ένα σχετικό πιάτο.
Έτσι, από την Τρίτη 3 Δεκεμβρίου ως και την επόμενη Κυριακή 15 Δεκεμβρίου στους χώρους εστίασης των πέντε μουσείων της πόλης θα προσφέρονται:
Στο καφέ του Αρχαιολογικού Μουσείου: Ειδική γευστική πρόταση που απαρτίζεται από: πιάτο με: ξερά σύκα, καρύδια, ρόδι, παξιμάδια και ένα ποτήρι κόκκινο κρασί (με συνολική τιμή 5 ευρώ). Η έμπνευση του πιάτου “έρχεται” από το Μακεδονικό Συμπόσιο το οποίο απεικονίζεται στη ζωφόρο του Μακεδονικού τάφου στον Άγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης (χρονολογείται μεταξύ 325 και 300 π.Χ.). Εξάλλου “συμπόσιον” = συν-πόσιον – συν-πίνουμε…
Στο εστιατόριο Fred & Ginger του ξενοδοχείου Domotel Les Lazaristes (απέναντι από τις εγκαταστάσεις του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης στη Σταυρούπολη), θα προσφέρεται ειδικό πιάτο (αντί 10 ευρώ) με …καπνιστή ρέγγα στη σχάρα, κροκέτες βραστής πατάτας με ξινολάχανο και αγγουράκι τουρσί, και παραλλαγής τη σκορδαλιά με μαύρο ψωμί και κρέμα Smetana. Όλα αυτά συνοδεύονται από …σφηνάκι βότκας. Πώς αλλιώς εξάλλου καθώς η γευστική πρόταση εμπνέεται από … την “Γυναίκα που πίνει” (λάδι σε μουσαμά 176Χ176 εκατοστά – έργο του 1927) του Ουκρανού Σολομών Νικρίτιν (1898-1965)που θεωρείται εκπρόσωπος της νεώτερης γενιάς της ρωσικής πρωτοπορίας. Πρόκειται για μια μοναχική φιγούρα που υψώνει ένα ποτήρι βότκας χωρίς να διακρίνεται σε ποιους απευθύνεται, γεγονός που τοποθετεί τον θεατή στην θέση του συνδαιτυμόνα. Ο πίνακας ανήκει στη συλλογή Κωστάκη η οποία εκτίθεται στη Μονή Λαζαριστών.
Στο εστιατόριο “Β” του Μουσείου Βυζαντινού Πολιτισμού το μενού (10 ευρώ) είναι …βυζαντινό και απαρτίζεται από: Χορτόσουπα, φάβα με οσομπούκο (κότσι μοσχαρίσιο με καραμελωμένα καρύδια) κι ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Κι όλα αυτά με έμπνευση ένα κείμενο από τα Πτωχοπροδρομικά (του 12ου αιώνα): …παιδί ‘σαι συ χαβιαροφάγου, σκουμπριπαλαμιδόπαστου και αντζουγοπαστοφάγου”. Σύμφωνα με το κείμενο, αυτή ήταν η απάντηση του πατέρα προς τον γιο του όταν αυτός του ζήτησε να αγοράσει ένα σησαμάτον φρατούτζικον (μικρό στρογγυλό φραντζολάκι με σουσάμι), μαζί με βερτζίκιον (βραστό λουκάνικο) και γαρνιρισμένο με μια πικάντικη σάλτσα από μαύρο πιπέρι και σινάπι (μουστάρδα). Το λιτό αυτό γεύμα συνοδευόταν από κονδίτη, ένα ποτό μαύρου χρώματος, που το ονόμαζαν και πιπεράτο για την ιδιαίτερη και αφρώδη γεύση του (μαύρη μπύρα).
Οι Βυζαντινοί έτρωγαν το «άριστον», το πρώτο φαγητό της ημέρας γύρω στο μεσημέρι. Ακολουθούσε το γεύμα και το βράδυ, πριν βασιλέψει ο ήλιος, το δείπνο.
Τα λαχανικά ήταν από τα σημαντικότερα συμπληρώματα στα γεύματά τους ενώ λάτρευαν τα γλυκίσματα, καθώς το μέλι υπήρχε σε αφθονία. Τα ονόμαζαν «μελιτηρά», «μελιτώματα» ή «μελίπηκτα».
H γευστική πρόταση του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης εμπνέεται από το έργο “Σινιάλα” του Τάκι που εκτίθεται αυτήν περίοδο στους χώρους του.
Για συνέχεια του άρθρου και περισσότερες πληροφορίες πατήστε ΕΔΩ